ตั้งแต่จำความได้ ผมเกิดและเติบโตในร้านน้ำชา ร้านอาหาร และร้านเหล้า

ตอนเช้าครอบครัวของผมจะตื่นมาขายน้ำชาตั้งแต่ตี 3  คุณพ่อชงน้ำชาอยู่ในบ้าน  คุณแม่จะทอดปาท่องโก๋ที่หน้าบ้าน (ผมมาเป็นลูกมือคุณแม่ตรงส่วนนี้ ช่วยทอดปาท่องโก๋มาตั้งแต่ 5 ขวบ)

พอสายๆหน่อย ผู้คนเลิกทานน้ำชาแล้ว  ที่บ้านจะเปลี่ยนเป็นร้านข้าวแกง  แม่จะเริ่มเข้าไปในครัวทำข้าวแกง  ผมก็ตามไปเป็นลูกมือแม่อีก เริ่มจากงานง่ายๆ อย่างล้างผัก คั้นกะทิมะพร้าว  พอโตหน่อยก็เริ่มหั่นผัก จนถึงขั้นไปผัดกับข้าวเอง

ตกเย็นข้าวแกงหมด ที่บ้านก็เปลี่ยนเป็นร้านเหล้า ต้อนรับผู้คนที่มาสังสรรค์ฮาเฮหลังเลิกงาน ผมก็เปลี่ยนสถานะไปเป็นเด็กเสริฟเหล้า ชงเหล้าและจะปิดร้านราวๆ 3 ทุ่ม  (แต่ผมจะขึ้นไปอ่านหนังสือเรียนตั้งแต่ 1 ทุ่มตรงทุกวัน เป็นกิจวัตรที่ขาดไม่ได้)

นี่ยังไม่นับรวบถึงงานขายของพิเศษแบบ Direct Sale ที่ไปเคาะขายตามบ้านช่วงเสาร์ อาทิตย์ ทั้ง ซาลาเปาหมูสับ กะหรี่ปั๊บ และข้าวเหนียวหมู

ดังนั้นตั้งแต่เล็กจนโตผมจึงเติบโตและใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับอาหารและเครื่องดื่ม เป็นสัมมาอาชีพของครอบครัวที่เลี้ยงผมมาจนเติบโตและได้ดีจนวันนี้  ชีวิตในวัยเยาว์เหล่านี้ทำให้ผมเป็นคนชอบกินและชอบทำอาหาร รวมทั้งเป็นคนกินเหล้าค่อนข้างแข็ง 555 ( ทั้งๆที่เพิ่งมาเริ่มหัดกินเหล้าตอนเรียนจบและทำงานแล้ว)

แม่เคยเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆ ผมชอบติรสชาติอาหารที่แม่ทำ หรือไม่ก็ติเมนูอาหารว่าทำไมไม่ทำเมนูนั้น ทำไมไม่ทำเมนูนี้ จนวันนึงแม่โมโหเลยบอกให้ผมทำกินเอง

ตั้งแต่นั้นผมก็เริ่มด้วยการทอดไข่กินเอง เริ่มจากไข่ดาว มาไข่เจียว  มาผัด มาทอด มาแกง จนสุดท้ายผมกลายเป็นพ่อครัวที่ทำอาหารให้ทุกคนในบ้านกิน  แต่อาหารที่ขายในร้านยังเป็นฝีมือแม่เหมือนเดิมเพราะฝีมือและความเชี่ยวชาญผมยังไม่ถึง

พอโตมาและย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ ก็พบว่าตัวเองชอบกินอาหารอร่อยๆ ว่างๆก็มักจะตระเวนไปกินอาหารที่เล่าลือขึ้นชื่อว่าอร่อยทั้งใกล้ไกล  เริ่มจากร้านข้างทาง ร้านขึ้นห้าง ร้านภัตตาคารไปจนถึงร้านโรงแรมระดับ 5 -6 ดาว ตามฐานะและความมั่นคงทางการเงินที่เพิ่มขึ้น

วันว่าง  นานๆครั้งก็เข้าครัวทำอาหารที  ลองทำโน้นทำนี่ไปด้วย ทั้งอาหารคาว อาหารหวาน อาหารไทย จีน ญี่ปุ่น  ตะวันตก รวมไปถึงพวกขนมหวาน เบเกอร์รี่  รสชาติก็คิดว่าพอทานได้

นอกจากเป็นคนชอบกินแล้ว ผมก็ค้นพบว่าตัวเองเป็นคนชอบเที่ยวด้วย

ความชอบเที่ยวน่าจะมาจากตอนเด็ก (สัก 11 ขวบ) ผมบังเอิญโชคดีได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนประเทศไทยเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนเยาวชนนานาชาติที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งนอกจากทำให้ผมได้มีโอกาสเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตแล้ว ยังทำให้ผมได้พบกับเพื่อนๆเยาวชนจากประเทศต่างๆจากทั่วโลก

โครงการนี้ช่วยเปิดโลกทรรศของเด็กน้อยคนนึงให้รู้ว่าโลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาล  มีผู้คนและแดนดินมากมายรอคอยให้เราไปสัมผัสและเรียนรู้

ดังนั้นตั้งแต่เริ่มทำงาน  เงินเก็บส่วนใหญ่ของผมจึงหมดไปกับการกินและการเดินทางท่องเที่ยว  จนตอนนี้มีประเทศต่างๆที่ผมไปเยือนมาแล้วมากกว่า 20 ประเทศ และยังคงจะเดินทางต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดแรง

ผมตั้งใจจะเขียน Blog นี้ขึ้นเพื่อถ่ายทอดเรื่องราว ประสบการณ์ที่ตัวเองพบเจอมาทั้งเรื่องการกินและการเที่ยว เก็บไว้ทั้งเพื่อตนเองและคนอื่น

บทความแต่ละชิ้นอาจจะมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง แต่น่าจะเปิดมุมมองและให้ประโยชน์กับคนที่เข้ามาอ่านไม่มากก็น้อย แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้อะไรเลยและเสียเวลา ผมก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ขอบคุณครับ

Mgastronome

IG : gastronome_travel

mgastronome_eat

สาระ : ชื่อ Mgastronome ของผมมาจากคำว่า Gastronome ซึ่งมีความหมายว่า  a lover of good food แต่ในที่นี่ไม่ได้รักการกินอย่างเดียว แต่รักในการเดินทางท่องเที่ยวด้วย ผมจึงเลือกใช้ชื่อนี้เพื่อแสดงตัวตนและเรื่องราวที่คุณจะได้พบผ่าน blog